Een van de grootste angsten van ruiters is om de controle over hun paard te verliezen. Het is een heel onaangename ervaring om aan de grillen van je paard te worden blootgesteld. "... was vandaag zo vervelend en wilde helemaal niet luisteren", herkenbaar? Je weet niet meer wat er gaat gebeuren en je loopt gevaar om te vallen. Eigenlijk geef je het paard de ruimte om zelf te beslissen wat hij of zij gaat doen. Je bent niet meer de betrouwbare partner die bepaalt of een situatie veilig is.
Te veel controle
Vaak zie je dat angstige ruiters het paard te strak rijden, ze laten letterlijk de teugel niet vieren. Ze sluiten hun paard op tussen een zware teugeldruk en klemmende kuiten (of zit). Het paard weet niet meer wat hij moet doen en zal in het beste geval minder soepel gaan lopen. Een paard leert door middel van lichte druk (vasthouden en op tijd loslaten) wat de ruiter of amazone van hem verwacht. Het loslaten is dan de beloning voor goed gedrag. Dit kan van alles zijn, vlot voor de kuit weg draven of netjes vierkant halt houden. Kortom, het goed aanleren van de dressuuroefeningen is afhankelijk van je kundige, consequente gebruik van dit leerprincipe. Bij te veel druk kan een paard gaan "protesteren" en een uitweg zoeken in op hol slaan, bokken of steigeren. Datgene waar je bang voor bent gebeurd dan juist.
Te weinig controle
Sommige ruiters zijn bang dat ze niet diervriendelijk zijn als ze te veel aan de teugel zitten of een paard "dwingen" om bepaalde oefeningen te doen. Ze willen geen dominantie uitstralen. Het is een misverstand dat een paard gedomineerd moet worden om onder controle te houden. Het gaat niet om de baas spelen maar om een paard te leiden zodat het zich veilig voelt. Een ruiter die de teugels loslaat en geen duidelijke aanwijzingen geeft zal het paard heel onzeker maken. Een onzeker paard gaat makkelijker schrikken omdat hij zijn eigen veiligheid moet bewaken. Lees vluchten en daarna pas kijken of het ook echt nodig was. Een recept voor controle verlies met alle nare gevolgen van dien.
De gulden middenweg
Wat moet je dan wel doen? Net als bij opvoeden van kinderen de middenweg zoeken tussen te streng en te soepel. Grenzen aangeven is belangrijk, je wil wel dat een paard stopt in geval van nood of snel aandraaft bij het oversteken van een drukke weg. Tussen die grenzen is er ruimte voor dialoog met je paard. Inderdaad, je paard mag ook wel eens iets verzinnen in het proces van zijn opleiding. Samen plezier maken en onderling vertrouwen is de basis, controle vloeit daaruit voort.
Reactie schrijven